105.
|
Biz onu (Kur’an’ı) hak olarak indirdik ve o da hak ile indi. Seni de ancak müjdeci ve uyarıcı olarak gönderdik.
|
106.
|
Biz Kur’an’ı, insanlara dura dura okuyasın diye âyet âyet ayırdık ve onu peyderpey indirdik.
|
107.
|
De
ki: “Ona ister inanın, ister inanmayın. Şüphesiz, daha önce kendilerine
ilim verilenler, Kur’an kendilerine okunduğunda derhal yüzüstü secdeye
kapanırlar.”
|
108.
|
“Rabbimizin şanı yücedir. Rabbimizin va’di mutlaka gerçekleşecektir” derler.
|
109.
|
Onlar ağlayarak yüzüstü yere kapanırlar. Bu da onların derin saygısını artırır.
|
110.
|
De
ki: “(Rabbinizi) ister Allah diye çağırın, ister Rahman diye çağırın.
Hangisiyle çağırırsanız çağırın, nihayet en güzel isimler O’nundur.”
Namazında sesini pek yükseltme, çok da kısma. İkisi ortası bir yol tut.
|
111.
|
“Hamd,
çocuk edinmeyen, mülkte ortağı olmayan, zillet ve acizliğin
gerektirdiği bir yardımcıya ihtiyacı bulunmayan Allah’a mahsustur” de ve
O’nu tekbir ile yücelt.
|
|
||||
1.
|
Hamd, kuluna Kitab’ı (Kur’an’ı) indiren ve onda hiçbir eğrilik yapmayan Allah’a mahsustur.
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum